Het zat er een keer aan te komen

De uitwedstrijd tegen Salland liep helaas op een teleurstelling uit. Waar wij de afgelopen weken steeds een glimp zagen van onze onzorgvuldigheid met batten kwam afgelopen zondag echt aan het licht. En kunnen wij definitief onze kansen om promotie vergeten (naja defnitief.. het moet wel erg gek lopen!).

De dag begon goed – stralend weer, geen verkeer op de A1 en een wedstrijd op gras in het vooruizicht. Ik won de toss (ondertussen de 11e keer uit 13 pogingen!) en koos ervoor te bowlen. Dit was immers het strijdplan wat Usman en ik hadden bepaald gezien het wicket aardig groen was en wij het altijd fijn vinden om te weten hoeveel wij moeten maken.

De innings begon goed – een wicket op de 4e bal van mijn eerste over. Het bleek echter een echte batting wicket te zijn. Op een paar plays-and-misses na was het hard werken voor de bowlers. Het lukte wel om de run rate goed onder druk te houden en tot de 35e over rond de 3 runs per over te houden. In het veld waren wij wat slordig waardoor een aantal (vang)kansen onbenut bleven en bij ondergetekende zelfs leidde tot een gebroken vinger. Gelukkig bleven we wel goed bowlen waardoor we Salland tot 194/9 konden houden in de 50 overs. Overal bowlde iedereen goed met als uitblinker Usman met 3/24 in 10. Overigens was het mooi om te zien dat bowlers die dit jaar weinig kansen hebben gehad (Aryan, Sandeep, Adriaan) de draad moeiteloos oppakten en de batsmen onder druk zette en wickets pakten.

Op een echte batting track zou 194 voor ons geen probleem moeten zijn. Geen domme dingen doen en 50 overs batten en de 2 punten zouden voor ons moeten zijn. Echter was dit voor ons een lastige taak.. Na een goede opening tussen de jonge Aryan en de veteraan AdrianM (die werd gebroken door.. een run out!) ging de ene na de andere batsmen uit. Schoten in de lucht, ongeduldige runnen en aggresief zoeken naar runs waren voor alle batsmen een valkuil. 60/1 werd 80/2 en 110/5. In de vorige wedstrijden stond er gelukkig altijd één batsman nog verstandig te batten en konden we winnen. Helaas was het hier niemand. En strandde wij (toepasselijk met een run-out..) op 145.

Het zat er echt aan te komen en hier is ook met het team over gesproken. Het is zo zonde om zo’n goed seizoen op deze manier te verspelen en de kansen op promotie te zien verdwijnen. Als wij alles hadden gegeven en alsnog hadden verloren hadden we daarmee kunnen leven. In dit geval is het echt aan ons zelf te wijten en dat is ook het meest pijnlijke ervan. De zomerstop komt nu goed van pas om even bij te komen, te evalueren en de laatste 4 wedstrijden van het seizoen goed af te ronden. Promotie is erg onwaarschijnlijk maar als 2e eindigen zou wel een mooi resultaat zijn voor een geweldig seizoen.

Tot over een paar weken (op het veld, of er naast, afhankelijk van de voortgang van mijn vinger..)

Andrew